Ελευθερία χρειάζομαι

Και πως να πιστέψεις σε κάτι που είναι τόσο διαφορετικό από εσένα?? Να προσπαθείς να βρεις μία λύση που θα σου απλοποιήσει ένα μέρος των προβλημάτων σου!Έτσι απλά,για να φανούν όλα μετά πιο εύκολα και όχι σύνθετα.Κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα.Ξυπνάς αλλά στην πραγματικότητα θα ήθελες να κοιμάσε για να κάνεις ολοένα και περισσότερα όνειρα και σχέδια για το μέλλον.Μα όταν λες:''Ναι,θα τα αντιμετωπίσω όλα με κάθε τίμημα'' πάντα κάτι μπαίνει μπροστά σου και σου κόβει τα φτερά.Χωρίς λόγο ή αιτία.Αχ να ένιωθα ελεύθερη.Αν ήταν εφικτό αυτό θα έφευγα τώρα.Θα διάλεγα ένα μέρος που δεν μπορεί να το δει κανένας,σαν ένα τείχος που θα είχω ορατότητα μόνο εγώ.Όπως τα παραμύθια.Στα παραμύθια καλπάζεις το άλογο,αυτό τρέχει σε ένα μαγικό δάσος και χάνεται μέσα στα φυτά και τα λουλούδια.Αμέσως βρίσκεται σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο με χρώματα και εκεί οι άνθρωποι είναι ανοιχτόκαρδοι.Πάντα θα χαμογελάσουν.Ενώ εδώ??Κάθε μέρα συναντώ ανθρώπους με μία μιζέρια στο πρόσωπο,άλλοι χαμογελούν αλλά πονάνε βαθιά μέσα τους,άλλοι τσακώνονται και μετά δεν αγκαλιάζονται για συμφιλίωση,άλλοι πάλι αδιαφορούν ακόμα και για κάποιον που αγάπησαν ή τρέφουν ακόμα συναισθήματα για εκείνον.Πού είναι η ελευθερία??Βλέπωντας τέτοιες καταστάσεις σε καθημερινή βάση επιλέγω τον δικό μου κόσμο.Φτιάχνω τη δική μου πόλη ή επαρχία,βάζω όσο πιο πολλά χρώματα μπορώ,τονίζω τα χαμόγελα και τις ελπίδες και ονειρεύομαι τη ζωή μου.