Κοίτα που αφήνουμε ο ενάς τον άλλον.

Κοίτα μας τώρα.Κοίτα πως είμαστε.Αρχίζουμε να ξεχνάμε ο ένας τον άλλον.Ίσως είναι καλύτερα έτσι,να κλείσουν οι πλήγες που ανοίξαμε.Όποιος μας έβλεπε η μιλούσε για την αγάπη μας πίστευε ότι εμείς θα κάναμε τη διαφορά.Θα αντέχαμε.Ήταν ένα όμορφο και ταξιδιάρικο όνειρο που το ζήσαμε παρά τα εμπόδια που συναντήσαμε.Πήγαμε σε πολλά μέρη,μάθαμε να ελπίζουμε μαζί,να σχεδιάζουμε τον αέρα,να κρατιόμαστε για να μην πέσουμε χαμηλά.Όλο κάτι με γυρίζει στο χθες χωρίς να το θέλω.Είπα ότι θα προχωρήσω και πίσω δεν θα ξανά γυρίσω γιατί όλο έρχεσαι με ένα τριαντάφυλλο και φεύγεις χωρίς να πάρεις τα αγκάθια.Μην τα κρατήσεις.Άσε μην πληγωθείς.Πέτα τα αλλά πάρε τα μακριά μου.Φύγε να σε ξεχάσω.Βγες από την καρδία μου.Δεν σε θέλω μέσα της.ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΕΙΣ.Εσύ είσαι καλά και εγώ υποφέρω.Έχεις προχωρήσει και εγώ δεν έχω την δύναμη ούτε καν να μην σε σκεφτώ έστω μία μέρα.Μπορεί να μην το λέω αλλά κάθε μέρα σκοτώνομαι όλο και πιο πολύ.Γιατί δεν μιλάς;;Γιατί δεν μου λες την αλήθεια;;Δεν θέλεις να είμαι καλά;;Τα φύλλα της καρδιάς μου είναι ανοιχτά,μα όχι για να ξανά παίξεις μαζί τους.Ξέρω τι έχεις ανάγκη.Απλά έχεις ανάγκη να ηρεμήσεις και να ξανά αρχίσεις από την αρχή.Κρίμα που αφήνουμε να τελειώσουμε τόσο ανιαρά ένα τόσο δυνατό συναίσθημα,κρίμα που δεν προσπαθήσαμε,κρίμα που θα υπάρχει αυτό το κενό ανάμεσά μας.Αυτός ο πάγος....Σιγά-σιγά σβήνει η φωτιά που έκαιγε τις καρδιές μας..Μπορείς να το αλλάξεις;;Η καλύτερα ΘΕΛΕΙΣ να το αλλάξεις;; (:

Η λέξη Σ'ΑΓΑΠΩ έτσι όπως την νιώθω εγώ

Μία τέτοια λέξη δύσκολα την αισθάνεσαι,δύσκολα τη λες και δύσκολα την ξεχνάς.Μέσα στα μάτια σου έβλεπα εμένα.Ήθελα να μου μιλάς συνέχεια για να ηρεμήσω μέσα μου όταν όλα δεν είχαν νόημα.Είχες τον τρόπο να σου θυμώσω αλλά να το ξέχασω το ίδιο λεπτό.Πρώτα σκεφτόμουν εσένα και μετά εμένα.Είχες δύο καρδίες.Σου έδωσα και την δικιά μου για να αντέξεις να μην με αφήσεις,μάλλον έπρεπε να είχα άλλη μία.Δεν κράτησα τίποτα για εμένα σου τα έδωσα όλα,μα πάνω από όλα έδωσα τον ίδιο μου τον εαυτό.Δεν ξέρω αν έκανα λάθος,το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το μετανιώσω.Τώρα σου δίνω πίσω αυτά που σου πήρα..δεν θέλω να σου λείψει τίποτα δεν θα είμαι αιτία εγώ.Πολλές φορές σε βλέπω μπροστά μου..σε ακούω μέσα στη σιωπή..σε νιώθω μέσα στην αγκαλιά μου.Μα τι έχω πάθει;;Μετά από όλα αυτά θέλεις να σε αφήσω;;Θέλεις να φύγω μακριά σου να μην υπάρχω πια για εσένα;;Μα αν φύγω δεν θα ξανά γυρίσω.Μόνο μία χάρη σου ζητώ..Να προσέχεις γιατί ο κόσμος είναι κακός.Να βρεις αυτά που ψάχνεις και να αντέχεις.Όταν με αντικρίσεις μετά από καιρό να μην με κοιτάξεις σαν ξένος.Έλα να με αγκαλιάσεις να φύγει ο πόνος μακρία να μην τον νιώθεις και να μην τον νιώθω..Άγγελέ μου πες της να σε κρατάει σφιχτά να μην σε αφήσει..Φταίω και εγώ που δεν προσπάθησα αρκετά..** Σ'ΑΓΑΠΑΩ** ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ......!!!!!!! μου λείπεις..σε κρατάω κρυφά μέσα μου....

Επικίνδυνο παιχνίδι . . . .

Ειρωνεία να παίζεις ένα παιχνίδι που να μην ξέρεις τι θα σου συμβεί στην επόμενη κίνηση,αλλά να γνωρίζεις το τέλος.Και τι γίνεται όταν όλα τελειώσουν;Υπάρχει ζωή μετά;Όχι μόνο για εσένα αλλά και για τους ανθρώπους που αγαπάς και φοβάσαι μήπως τους χάσεις και εκείνοι με τη σειρά τους φοβούνται μην χάσουν εσένα.Γιατί να γινόμαστε αγγέλοι;Γιατί το τέλος του μεγαλύτερου και του καλύτερου παιχνιδιού να είναι αυτό;Μα δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα απολύτως.Κάθε παιχνίδι έχει κανόνες που αν τους παραβιάσεις χάνεις.Οπότε ποιος ο λόγος να προσπαθούμε να αλλάξουμε τα πράγματα;Δεχόμαστε ό,τι έρθει και συνεχίζουμε προχωράμε. :) Κρατάμε το χαμόγελό μας και αντέχουμε.Στεκόμαστε στα δυο μας πόδια και λέμε με όλη την καρδιά μας.ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ.ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ..ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΚΑΤΩ..ΔΕΝ ΦΥΓΩ..!!!!!!!!! Αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή.Να ελπίζουμε.Να αγαπάμε.Να πιστεύουμε.Να ονειρευόμαστε.Να κυνηγάμε.Να προσπαθούμε.Να χαμογελάμε.να κλαίμε αλλά από χαρά.Να είμαστε ο ευατός μας και να μην τον ταπεινόσουμε,ούτε και να τον έχουμε στο περιθώριο.Μέσα στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα.Κάνουμε πολλά πράγματα από αμέλειά μας.Πράγματα συμαντικά και ασήμαντα.Όταν κάνουμε λάθη δεν καταλαβαίνουμε το γιατί το πως το που και δεν υπολογίζουμε το μετά.Τα λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι.Από αυτά σπάνια βγαίνεις κερδισμένος,καμιά φορά χάνεσαι σε αυτά,άλλες πάλι φορές χάνεις αγαπημένα σου πρόσωπα μα πάνω από όλα μαθαίνεις.Όσοι είναι δίπλα σου και αξίζουν θα σε καταλάβουν.ΟΣΟΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΟΥΝ ΛΕΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ,ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΑΠΛΑ ΔΙΞΕ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ..ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΟ..Έτσι και αλλιώς και αυτοί θα έρθουν κάποια στιγμή στη θέση σου και τότε θα σε ζητήσουν πίσω..ΜΗΝ ΑΠΛΩΣΕΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ..ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΚΕΨΟΥ ΟΣΙ ΣΕ ΑΦΗΣΑΝΕ ΟΤΑΝ ΗΘΕΛΕΣ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ.....<3

Ανεκπλήρωτο Όνειρο. . . .

Τι γυρεύω εδώ;Πώς κατέληξα εδώ;Ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μου;Τόσο γνωστά άτομα που νομίζω ότι κάθε μέρα βλέπω και διαφορετικούς να μου μιλάνε.Όλα μου φαίνονται άγνωστα.Μία ψεύτικη πραγματικότητα λες και την έχει καλύψει το χιόνι και έχουν παγώσει όλα.Όπως και εγώ.Πάγωσα.Μου έχουν εξασφαλίσει μία ζωή που δεν την ήθελα.Ούτε και την θέλω.Ποτέ δεν είπα ότι έχω στερηθεί,μα έκανα λάθος.Στερούμε το όνειρο μου.Δεν με αφήνουν να το ζήσω έστω και στη φαντασία μου.Όποιος μπορεί να με νιώσει ας με βρει.Να ψάξει και να με βρει,να με ρωτήσει γιατί κλαίω,γιατί ζηλεύω,γιατί φοβάμαι να μιλήσω,γιατί νιώθω μία χαμένη σε αυτό το μέρος.Ξέρετε τι είναι να νιώθεις ότι έχεις δυο ζωές;Μία σκονισμένη εδώ και μια αληθινή εκεί;.Εκεί στο Νότο.Πονάει να ξέρεις οτί εσύ δεν είσαι εκεί.Πονάει να ξέρεις ότι θα χάσεις άτομα που αγαπάς πολύ.Πονάει να είσαι εκεί και μετά να γυρνάς πίσω μόνο με τις αναμνήσεις.Πονάει η εικόνα του χωριού όταν δεν τριγυρνάς στα στενά του.Πονάει που δεν νιώθεις ελεύθερος αλλά πνιγμένος.Η απόσταση μπορεί να χαλάσει πολλά αλλά όχι όλα,απλά πρέπει να ξέρεις να την μηδενίζεις.Αυτό είναι το μυστικό.Τη μέρα φυλάω το όνειρό μου και το βράδυ ανοίγω το συρτάρι.Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω.Τα βλέπω όλα,τα αγγίζω όλα,τα αγκαλιάζω όλα μα πάνω από όλα ΤΑ ΑΛΛΑΖΩ ΟΛΑ.Κάνω μία μαθηματική πράξη.Προσθέτω εμένα στον κόσμο μου.Γιατί το αληθινό το ζω στο Νότο.Πώς να είναι άραγε η ζωή εκεί;Εύχομαι να είναι όπως την έχω φανταστεί και η δική μου νεράιδα να κάνει αυτό το ανεκπλείρωτο όνειρο ζωντανό....!!!!!!