Ενώ είναι όλα γιορτινά και όμορφα κάποιος κρυώνει,κάποιος ζητάει βοήθεια και αυτός ο κάποιος ζητάει αγάπη και σημασία.Τόσοι άνθρωποι μόνοι τους σε ένα άδειο δρόμο κοιμούνται σιγά σιγά.Ο κόσμος;Αχ ο κόσμος.Περνάει,βλέπει και προσπερνάει.Γιατί;Κανείς δεν έχει ακριβής απάντηση ή καλύτερα κανείς δεν ξέρει την απάντηση.Ίσως τη μάθει μόνο όταν βρεθεί σε αυτή την ψυχή που βιώνει την πραγματική έννοια της μοναξιάς.Πού πήγε η ευαισθησία τους;Δεν ζητάνε οίκτο ή ελεημοσύνη.Ζητάνε λίγη δόση χαμόγελου.Ένα χαμόγελο θα τους αλλάξει τη διάθεση.Βγες και κάνε μία βόλτα έξω.Δες το χάος!!Τί βλέπεις;Σε μία γωνία θα δεις να παίζουν κιθάρα,σε μία άλλη να πουλάνε σπίρτα,σε κάποια άλλη θα τραγουδάνε,κάπου αλλού θα παραμιλάνε.Παραμιλάνε.Μπερδεύονται τα γράμματα και πνίγονται στη βροχή των ματιών.Μέσα στα θολά μάτια παίρνουν μορφή οι αγγέλοι,τα όνειρα,οι ελπίδες,οι ευχές που έχουν σκιαγραφήσει οι καρδιές.Ξέρετε τί πρέπει να κάνουμε εκεί;Μία αγκαλιά.Ένα χαμόγελο.Ένα φιλί.Μία ματιά.Όλα αυτά με ΑΓΑΠΗ. http://www.youtube.com/watch?v=LbmvIOeZkkU <3 *ακούστε το τραγούδι ΑΞΙΖΕΙ*

Ακούω το My Immortal από Evanescence και μου θυμίζει τα όνειρά μου και τις στιγμές μου.Οι στιγμές το ξέρουμε δεν γυρίζουν πίσω όσο και να θέλουν ~όμως έχουν τη μαγεία τους όποτε τις θυμάσαι~ Σκέφτομαμι κάτι που έχω ζήσει (όμορφο και ξεχωριστό) και μονίμως έχω αυτό το διάπλατο χαμόγελο στα χείλη μου.Η καρδιά μου είναι σαν να τρέχει πολύ γρήγορα.Τα μάτια μου φέρνουν τη στιγμή μπροστά μου.Τα χέρια μου κάνουν ένα νεύμα να ποίασουν αυτή τη σκηνή.Το μυαλό ανήκει σε αυτή τη στιγμή..αγωμένο.Τα όνειρα σχετίζονται με τις στιγμές;!
Από μικρό παίδι ονειρευόμουν τη ζωή μου διαφορετική.Έλεγα πως θα ήταν αν ήμουν πριγκίπισσα;Πώς θα ήταν αν ήμουν άστεγη;Πώς θα ήταν αν ήμουν άγγελος;Πώς θα ήταν αν ήμουν ένα άψυχο αντικείμενο;Πώς θα ήταν αν δεν υπήρχα;Τώρα που έχω φτάσει τα 16χρόνια της ζωής μου ακόμα σκέφτομαι τις σκέψεις όπως όταν ήμουν κοριτσάκι.Μακάρι να έκανες ένα όνειρο να σε άκουγε κάποιος και με μία απλή κίνηση να έβγαινε αληθινό.Υποστηρίζω και εγώ αυτό που λένε:"Άμα πιστεύεις σε κάτι πραγματοποιείτε αρκεί να έχεις τόση μεγάλη υπομονή όσο και το όνειρο"Για αυτό όλα θα γίνουν.Ξέρεται τι άλλο είναι όνειρο;; 

ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΓΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙ ΤΩΡΑ και πολλά άλλα..δεν θα τα πω εγώ σας αφήνω να
γράψεται εσείς τι άλλο είναι όνειρο!! :)<3

Είναι το παιδί που αποκαλέσαμε λαθρομετανάστη.Που σηκώσαμε το χέρι μας και το δείξαμε.Που το κοιτάξαμε με οίκτο και λύπηση.Που αγνοήσαμε το απλωμένο χέρι του.Που δεν νιώσαμε τη μοναξιά του.Που δεν καταλάβαμε πόσοι πολλοί μπορούν να το εκμεταλεύονται.Που δεν ακούσαμε τη σιωπή του,γιατί πραγματικά αν η σιωπή ράγιζε το παδί αυτό θα μας έφτυνε και δεν θα ντρεπόταν.Επιτέλους τι άνθρωποι είμαστέ?!Γιατί προσπερνάμε ανθρώπους που έχουν το δικαίωμα για ζωή?!Γιατί είμαστε τόσο εγωιστές και το παίζουμε ανώτεροι?!Γιατί να μην προσπαθήσουμε?!Γιατί να γινόμαστε τέτοιου είδους άνθρωποι?!Γεμάτοι ελεημοσύνη,λύπηση,αδιαφορία ακόμα και μίσος.Είναι ένα παιδί.ΠΑΙΔΙ.Επιβιώνει με το δικό του τρόπο.Με αυτόν που είναι σωστό για εκείνο και λάθος για εμάς.Αυτά τα μάτια θέλουν να κοιτάξουν ένα σπίτι.Αυτά τα χέρια θέλουν να ζεσταθούν από μία αληθινή αγκαλιά.Αυτά τα μαλλιά θέλουν να γευτούν το άγγιγμα της μαμάς.Αυτή η μύτη θέλει να πάρει καθαρό αέρα από ένα γεύμα.Μα αυτή η καρδιά θέλει πίσω την παιδική ηλικία.Θέλει να γεμίσει από αγάπη,τρυφερότητα,αγαλίαση,φροντίδα.Έχουμε σκεφτεί άραγε πως είναι η καθημερινότητά τους στο δρόμο?!Πόσο επικίνδυνο είναι?!Δεν μπορούμε να καταλάβουμε.ΔΥΣΤΥΧΩΣ.!

Εγώ και ο εαυτός μου

Γιατί να είμαι τόσο ευαίσθητη?!Γιατί να φοβάμαι τη σιωπή?!Τι με οδήγησε ως εκεί?!Μήπως ήτανε δικό μου λάθος ή συνέβη κάτι και με έχει αλλάξει?!Οι σκέψεις μου σαν τα αστέρια και η λύση είναι το φεγγάρι.Μα εγώ γιατί δεν βλέπω τίποτα?!Ίσως να άλλαξα.Ξέρω πως εγώ είμαι η Άρτεμις,που όταν επιθυμεί κάτι πολύ προσπαθεί πολύ που όταν κάποιος που αγαπώ είναι στενοχωρημένος είμαι και εγώ..Ακόμα και αν με αποσχολούν διάφορα και το μυαλό είναι σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα εγώ κρύβομαι.Κρύβομαι και πάλι προσπαθώ να κάνω εσάς να αισθανθείτε γαλήνια και να δείτε τη άλλη όψη των πραγμάτων..αυτή που λάμπει και έτσι ξεχνιέμαι για λίγο.Ξέρω πως έχω πληγώσει άτομα άθελά μου μα δεν το ήθελα.Κανένας δεν θα το ήθελε αυτό.Μετάνιωσα για τα ψέματά μου,για αυτά που νόμιζα ότι θα ζήσουν για πάντα,για αυτά που ήλπιζα και ποτέ δεν ήρθαν αλλά δεν μετάνιωσα για αυτό που είμαι.Θέλω να πιστεύω σε εμένα και να μην μειώνω τον εαυτό μου,να είμαι δυνατή να μην φαίνομαι μόνο.Χρωστάω ένα συγγνώμη σε εμένα για τις στιγμές που έπεσα χαμηλά και δεν πίστεψα στο εγώ μου.Χρωστάω ένα ευχαριστώ σε αυτούς που με έκαναν να δω όλα αυτά που με βοήθησαν να σταθώ όρθια και να μην λυγίσω,να μην δακρύσω,να μην πάψω να ονειρεύομαι.να χαμογελάω,να μάθω καινούργια πράγματα,να μάθω να αγαπάω μα πάνω από όλα να κοιτάξω πως αξίζω..!!

Άδεια ψυχή

Είναι αυτό το συναίσθημα που θέλεις να εξαφανιστείς από όλους και από όλα.
Θα φταίει μάλλον ο εαυτός μου και το μυαλό που δεν μπορώ να ησυχάσω.
Δεν βρίσκω τόπο στην οργή μου και στη θλίψη μου.
Καταράκτες τα μάτια μου που δεν μπορώ να πω όσο θέλω γιατί με τραβάνε πίσω.
Χαρτί το χαμόγελό μου,γυαλί η καρδιά μου.
Αέρας τα όνειρα μου,ψαλίδι οι ελπίδες μου.
Βροχή έγιναν και οι υποσχέσεις,πήραν μαζί τους ακόμα και τις λιγοστές αναμνήσεις.
Σίγουρα δεν έχει σωθεί τίποτα,κομμάτια τα λόγια.
Πώς να ξεφύγω?!Πού να πάω?!Σε ποιόν ανήκω?!Πού πήγε η τόση αγάπη?!
Οι άνθρωποι φεύγουν μακρία,ξεχνάνε..Ξεχνάνε τι έχεις κάνει για αυτούς..Απλά σε αφήνουν να καίγεσαι μέσα σου,ώστε το μόνο που θα μείνει μετά είναι η στάχτη της ψυχής να μην υπάρχει ούτε καν η σπιθαμή της φλόγας..Αυτή που είχα και μου κλέψανε όταν εγώ πάλευα με την ίδια τη φλόγα....!!!!!!

Αυτός ο καιρός.

Τόσες μέρες μακριά σου κι όμως αντέχω,περιμένω να σε δω.
Οι τόσες αναμνήσεις μες στο μυαλό μου έγιναν ένα με το δάκρυ μου.
Η ανάσα σου πάνω στο λαιμό μου μεθυστική.
Ο κάθε χτύπος της καρδιάς σου ήτανε χίλιες φορές ο δικός μου.
Μια αγκαλιά σου και όλα φεύγανε μακριά όπως τα χελιδόνια την άνοιξη.
Άρωμα αγάπης φορούσες όποτε είμασταν μαζί και μου ψυθήριζες πως θα είσαι δίπλα μου.
Έτσι όπως έχω κοιτάξει τα μάτια σου τα πράσινα δεν είχα κοιτάξει ούτε τα δικά μου μέσα από τον καθρέφτη.
Φιλιά απαλά και τρυφερά που ακόμα έρχονται που και που στα χείλη μου και γίνονται ένα.
Ο ήχος της φωνής σου σαν το καλοκαιρινό αεράκι που φυσούσε έξω στο μπαλκόνι σου,εκεί που με κρατούσες αγκαλιά και μου έλεγες:''Μπορεί να σε ξέρω λίγες μέρες αλλά νιώθω ότι σε ξέρω πολύ καιρό''.
Το χαμόγελό σου ήταν ένα κύμα αισιοδοξίας που μου χάριζες όταν ο πόνος με έπνιγε.
Ώρες-ώρες δεν άντεχα την απουσία σου και ήθελα να φύγω.Μα μετά θυμόμουν πόσο πολύ σ'αγαπούσα και μ'αγαπούσες και δεν άφηνα τον εαυτό μου να χαθεί,γιατί σε περίπτωση που δεν το ήξερες ήσουν ο δεύτερος εαυτός μου,μαζί σου ήμουν αυτό το δεύτερο άτομο.Μα τώρα έχω κλειστεί πάλι στο εγώ μου..Τώρα δεν είναι τίποτα ίδιο όπως όταν είμασταν δύο και όχι ένας.Ήμουν ένα μικρό κεφάλαιο στη ζωή σου που με έσκισες,με αγνόησες,με διέλυσες,με άφησες να σε αφήσω.Όσο αναλογίζομαι τις δικές μας στιγμές μαζί της τόσο πιο πολύ πιστεύω πως δεν είμαι αυτό που χρειάζεσαι και ίσως ποτέ να μην ήμουν.
Εγώ περιμένω ένα ακόμη Σ'ΑΓΑΠΩ από τα χείλη σου.Δεν θέλω να είμαι ο εχθρός σου που όταν τον δεις θα τον αγνοήσεις.
Κοιτάω έξω από το παράθυρο παρατηρώντας τον καιρόΑλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη.ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ......!!!!

Κοίτα που αφήνουμε ο ενάς τον άλλον.

Κοίτα μας τώρα.Κοίτα πως είμαστε.Αρχίζουμε να ξεχνάμε ο ένας τον άλλον.Ίσως είναι καλύτερα έτσι,να κλείσουν οι πλήγες που ανοίξαμε.Όποιος μας έβλεπε η μιλούσε για την αγάπη μας πίστευε ότι εμείς θα κάναμε τη διαφορά.Θα αντέχαμε.Ήταν ένα όμορφο και ταξιδιάρικο όνειρο που το ζήσαμε παρά τα εμπόδια που συναντήσαμε.Πήγαμε σε πολλά μέρη,μάθαμε να ελπίζουμε μαζί,να σχεδιάζουμε τον αέρα,να κρατιόμαστε για να μην πέσουμε χαμηλά.Όλο κάτι με γυρίζει στο χθες χωρίς να το θέλω.Είπα ότι θα προχωρήσω και πίσω δεν θα ξανά γυρίσω γιατί όλο έρχεσαι με ένα τριαντάφυλλο και φεύγεις χωρίς να πάρεις τα αγκάθια.Μην τα κρατήσεις.Άσε μην πληγωθείς.Πέτα τα αλλά πάρε τα μακριά μου.Φύγε να σε ξεχάσω.Βγες από την καρδία μου.Δεν σε θέλω μέσα της.ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΕΙΣ.Εσύ είσαι καλά και εγώ υποφέρω.Έχεις προχωρήσει και εγώ δεν έχω την δύναμη ούτε καν να μην σε σκεφτώ έστω μία μέρα.Μπορεί να μην το λέω αλλά κάθε μέρα σκοτώνομαι όλο και πιο πολύ.Γιατί δεν μιλάς;;Γιατί δεν μου λες την αλήθεια;;Δεν θέλεις να είμαι καλά;;Τα φύλλα της καρδιάς μου είναι ανοιχτά,μα όχι για να ξανά παίξεις μαζί τους.Ξέρω τι έχεις ανάγκη.Απλά έχεις ανάγκη να ηρεμήσεις και να ξανά αρχίσεις από την αρχή.Κρίμα που αφήνουμε να τελειώσουμε τόσο ανιαρά ένα τόσο δυνατό συναίσθημα,κρίμα που δεν προσπαθήσαμε,κρίμα που θα υπάρχει αυτό το κενό ανάμεσά μας.Αυτός ο πάγος....Σιγά-σιγά σβήνει η φωτιά που έκαιγε τις καρδιές μας..Μπορείς να το αλλάξεις;;Η καλύτερα ΘΕΛΕΙΣ να το αλλάξεις;; (:

Η λέξη Σ'ΑΓΑΠΩ έτσι όπως την νιώθω εγώ

Μία τέτοια λέξη δύσκολα την αισθάνεσαι,δύσκολα τη λες και δύσκολα την ξεχνάς.Μέσα στα μάτια σου έβλεπα εμένα.Ήθελα να μου μιλάς συνέχεια για να ηρεμήσω μέσα μου όταν όλα δεν είχαν νόημα.Είχες τον τρόπο να σου θυμώσω αλλά να το ξέχασω το ίδιο λεπτό.Πρώτα σκεφτόμουν εσένα και μετά εμένα.Είχες δύο καρδίες.Σου έδωσα και την δικιά μου για να αντέξεις να μην με αφήσεις,μάλλον έπρεπε να είχα άλλη μία.Δεν κράτησα τίποτα για εμένα σου τα έδωσα όλα,μα πάνω από όλα έδωσα τον ίδιο μου τον εαυτό.Δεν ξέρω αν έκανα λάθος,το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το μετανιώσω.Τώρα σου δίνω πίσω αυτά που σου πήρα..δεν θέλω να σου λείψει τίποτα δεν θα είμαι αιτία εγώ.Πολλές φορές σε βλέπω μπροστά μου..σε ακούω μέσα στη σιωπή..σε νιώθω μέσα στην αγκαλιά μου.Μα τι έχω πάθει;;Μετά από όλα αυτά θέλεις να σε αφήσω;;Θέλεις να φύγω μακριά σου να μην υπάρχω πια για εσένα;;Μα αν φύγω δεν θα ξανά γυρίσω.Μόνο μία χάρη σου ζητώ..Να προσέχεις γιατί ο κόσμος είναι κακός.Να βρεις αυτά που ψάχνεις και να αντέχεις.Όταν με αντικρίσεις μετά από καιρό να μην με κοιτάξεις σαν ξένος.Έλα να με αγκαλιάσεις να φύγει ο πόνος μακρία να μην τον νιώθεις και να μην τον νιώθω..Άγγελέ μου πες της να σε κρατάει σφιχτά να μην σε αφήσει..Φταίω και εγώ που δεν προσπάθησα αρκετά..** Σ'ΑΓΑΠΑΩ** ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ......!!!!!!! μου λείπεις..σε κρατάω κρυφά μέσα μου....

Επικίνδυνο παιχνίδι . . . .

Ειρωνεία να παίζεις ένα παιχνίδι που να μην ξέρεις τι θα σου συμβεί στην επόμενη κίνηση,αλλά να γνωρίζεις το τέλος.Και τι γίνεται όταν όλα τελειώσουν;Υπάρχει ζωή μετά;Όχι μόνο για εσένα αλλά και για τους ανθρώπους που αγαπάς και φοβάσαι μήπως τους χάσεις και εκείνοι με τη σειρά τους φοβούνται μην χάσουν εσένα.Γιατί να γινόμαστε αγγέλοι;Γιατί το τέλος του μεγαλύτερου και του καλύτερου παιχνιδιού να είναι αυτό;Μα δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα απολύτως.Κάθε παιχνίδι έχει κανόνες που αν τους παραβιάσεις χάνεις.Οπότε ποιος ο λόγος να προσπαθούμε να αλλάξουμε τα πράγματα;Δεχόμαστε ό,τι έρθει και συνεχίζουμε προχωράμε. :) Κρατάμε το χαμόγελό μας και αντέχουμε.Στεκόμαστε στα δυο μας πόδια και λέμε με όλη την καρδιά μας.ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ.ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ..ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΚΑΤΩ..ΔΕΝ ΦΥΓΩ..!!!!!!!!! Αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή.Να ελπίζουμε.Να αγαπάμε.Να πιστεύουμε.Να ονειρευόμαστε.Να κυνηγάμε.Να προσπαθούμε.Να χαμογελάμε.να κλαίμε αλλά από χαρά.Να είμαστε ο ευατός μας και να μην τον ταπεινόσουμε,ούτε και να τον έχουμε στο περιθώριο.Μέσα στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα.Κάνουμε πολλά πράγματα από αμέλειά μας.Πράγματα συμαντικά και ασήμαντα.Όταν κάνουμε λάθη δεν καταλαβαίνουμε το γιατί το πως το που και δεν υπολογίζουμε το μετά.Τα λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι.Από αυτά σπάνια βγαίνεις κερδισμένος,καμιά φορά χάνεσαι σε αυτά,άλλες πάλι φορές χάνεις αγαπημένα σου πρόσωπα μα πάνω από όλα μαθαίνεις.Όσοι είναι δίπλα σου και αξίζουν θα σε καταλάβουν.ΟΣΟΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΟΥΝ ΛΕΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ,ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΑΠΛΑ ΔΙΞΕ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ..ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΟ..Έτσι και αλλιώς και αυτοί θα έρθουν κάποια στιγμή στη θέση σου και τότε θα σε ζητήσουν πίσω..ΜΗΝ ΑΠΛΩΣΕΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ..ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΚΕΨΟΥ ΟΣΙ ΣΕ ΑΦΗΣΑΝΕ ΟΤΑΝ ΗΘΕΛΕΣ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ.....<3

Ανεκπλήρωτο Όνειρο. . . .

Τι γυρεύω εδώ;Πώς κατέληξα εδώ;Ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μου;Τόσο γνωστά άτομα που νομίζω ότι κάθε μέρα βλέπω και διαφορετικούς να μου μιλάνε.Όλα μου φαίνονται άγνωστα.Μία ψεύτικη πραγματικότητα λες και την έχει καλύψει το χιόνι και έχουν παγώσει όλα.Όπως και εγώ.Πάγωσα.Μου έχουν εξασφαλίσει μία ζωή που δεν την ήθελα.Ούτε και την θέλω.Ποτέ δεν είπα ότι έχω στερηθεί,μα έκανα λάθος.Στερούμε το όνειρο μου.Δεν με αφήνουν να το ζήσω έστω και στη φαντασία μου.Όποιος μπορεί να με νιώσει ας με βρει.Να ψάξει και να με βρει,να με ρωτήσει γιατί κλαίω,γιατί ζηλεύω,γιατί φοβάμαι να μιλήσω,γιατί νιώθω μία χαμένη σε αυτό το μέρος.Ξέρετε τι είναι να νιώθεις ότι έχεις δυο ζωές;Μία σκονισμένη εδώ και μια αληθινή εκεί;.Εκεί στο Νότο.Πονάει να ξέρεις οτί εσύ δεν είσαι εκεί.Πονάει να ξέρεις ότι θα χάσεις άτομα που αγαπάς πολύ.Πονάει να είσαι εκεί και μετά να γυρνάς πίσω μόνο με τις αναμνήσεις.Πονάει η εικόνα του χωριού όταν δεν τριγυρνάς στα στενά του.Πονάει που δεν νιώθεις ελεύθερος αλλά πνιγμένος.Η απόσταση μπορεί να χαλάσει πολλά αλλά όχι όλα,απλά πρέπει να ξέρεις να την μηδενίζεις.Αυτό είναι το μυστικό.Τη μέρα φυλάω το όνειρό μου και το βράδυ ανοίγω το συρτάρι.Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω.Τα βλέπω όλα,τα αγγίζω όλα,τα αγκαλιάζω όλα μα πάνω από όλα ΤΑ ΑΛΛΑΖΩ ΟΛΑ.Κάνω μία μαθηματική πράξη.Προσθέτω εμένα στον κόσμο μου.Γιατί το αληθινό το ζω στο Νότο.Πώς να είναι άραγε η ζωή εκεί;Εύχομαι να είναι όπως την έχω φανταστεί και η δική μου νεράιδα να κάνει αυτό το ανεκπλείρωτο όνειρο ζωντανό....!!!!!!

Χαμογελάω έχοντας μία ΚΡΥΦΗ ΕΛΠΙΔΑ..!!!!

Και πάλι εδώ θέλω να φύγω να ξεφύγω από όλα αυτά που φωνάζουν ΣΆΓΑΠΩ.Σκουπίζω ένα δάκρυ και κυλάει το άλλο στων ματιών την άκρη και οι αναμνήσεις περνούν από μπροστά μου σαν ταινία μικρού μήκους.Απλώνω το χέρι να τις διώξω να μην με σκοτώνουνε μα άδικα προσπαθώ.Αυτές επιστρέφουν σαν την ηχώ που αντιχεί στα βουνά και μόνο στο απέραντο ακούγονται.Φωνάζω έλα μα κυριαρχεί η σιωπή και η άλλη η αγάπη που σου κλείνει την πόρτα για να ανταλάξεις έστω ένα γεια.Ξεχνάω πολλές φορές πόσο σημαντικά είναι άλλα θέματα και όχι εσύ.ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και ΦΙΛΟΙ,επίτευξη στόχων,απασχόληση μυαλού.Εσύ ξεχνιέσαι με όλα αύτα συν της νέας αρχής που δεν μπορώ να καταλάβω ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.Εσύ που έλεγες ότι είμαι το άλλο σου μισό,που δεν μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς εμένα.Τα θυμάσαι όλα αυτά;;Δεν μπόρω να πιστέψω ότι είσαι σε άλλη αγκαλιά,και να δεις που όσο περνάει ο καιρός εγώ θα ανήκω στο παρελθόν σου,θα τα σβήσεις όλα και μέτα θα είμαστε δύο ξένοι.Δεν θα υπάρχω για εσένα και ούτε εσύ για εμένα.Ξεσπάω και φωνάζω ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΟΥ..!!!!Να είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ..!!!!Όπως κρατάς την καρδιά σου πρωστατευμένη ΚΡΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ..!!!!Δεν θα σε μισήσω ούτε θα σε κρίνω ξέρω ότι έχεις καλύτερο χαρακτήρα,έμαθα για να είμαι ήσυχη πως ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΙ..!!!!Έχει έξι διαφορετικά χαμόγελα.Ένα όταν μιλάει για τα παιδικά του χρόνια.Ένα όταν μιλάει για την ΑΜΕΤΡΗΤΗ ΑΓΑΠΗ που έχει για τις γυναίκες της ζωής του,την Μητέρα του και την Αδελφή του.Ένα όταν μιλάει για τις τρέλες που έχει κάνει με τους φίλους του.Ένα που δεν φαίνεται,που μόνο όταν σωπαίνει θα το δεις να λάμπει.Ένα όταν διασκεδάζει με την ψυχή του και..Ένα  όταν με κοιτούσε.Όταν λέγαμε όλα αυτά τα παράξενα πράγματα και γελούσαμε.Αφού εγώ δεν ήμουν τόσο ικανη να τον κρατήσω ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ κάνε τον ΝΑ Σ'ΑΓΑΠΗΣΕΙ,δεν θέλω αυτό αλλά προφανώς είναι καλύτερα έτσι.Θα ξεφύγει από το ''ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ''..να του περάσει ο πόνος.Μόνο ΑΦΗΣΕ ΜΕ να τον δω και να του κλέψω ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΑΦΗΣΕ ΜΕ να τον νιώσω έτσι όπως τον ένιωθα.ΑΦΗΣΕ ΜΕ να του δώσω και εγώ την ΑΓΑΠΗ μου για να είναι γεμάτος και να μην υποφέρει.Όταν τον βλέπεις να τον προβληματίζει κάτι μην τον πιέζεις δεν ανοίγεται εύκολα.Δώσε του χρόνο,θα μιλήσει όταν πρέπει.Έσυ να τον πάρεις αγκαλιά να χαθείται στα όνειρά σας,να ταξιδέψετε σε μέρη μακρινά με οδηγό το Σ'ΑΓΑΠΩ και σύμμαχο την ΜΑΓΕΙΑ.Εγώ θα είμαι εκεί ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ και δίπλα σε εσένα που ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ.Μόνο όταν γίνει αυτό θα φύγω μακριά.Μαζεύω τα κομμάτια μου ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ και αφήνω το παραμύθι να τελειώσει και ο εφιάλτης να χαθεί.ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΑΚΟΜΑ ΖΕΙ....!!!!!!

Λόγια που θυμάμαι ακόμα

Γιατί να μην μπορώ να σε αγγίξω και τα χείλη σου να φιλήσω..
Ακούω τη φωνή σου και όλα ζωντανεύουν
με μιας και από μέσα μου δραπετεύουν..
Εκείνη που άκουγα και ξεχνούσα κάθε μου πρόβλημά μου
τώρα τι να πρωτοπάρω για παρηγοριά μου;;
Λείπεις από την αγκαλιά μου μα φέρνω στο νου τη μαγεία
των ματιών σου στη σιωπή είναι κλειδωμένη η φωνή σου
Οι στιγμές οι αναμνήσεις που έλεγες ότι δεν θες να
μ'αφήσεις ότι δεν μπορείς χωρίς εμένα και όμως με άφησες να προχωρώ στα χαμένα..
Φωτογραφίες και αφιερώσεις μου θυμίζεις πάλι
και εγώ σου φωνάζω σε έχω ανάγκη μεγάλη..
Μα γιατί στέκεσαι εκεί και βουρκώνεις σα παιδί
έλα να με βρεις να τραβήξεις αυτό το πανί..
Ξανά οι αναμνήσεις ταξιδεύουν ως εκεί να σε φυλάνε
και εγώ περιμένω εδώ να προστατευτώ να μην με τυραννάνε..
Να πεις θέλω να 'μαστε πάλι μαζί δεν με πονάει
η απόσταση εγώ θα την κάνω θρίψαλα από γυαλί..
Θα κλείσω τα βλέφαρα να σε ονειρευτώ δυνατά
να σου στέλνω τα όνειρα τα αληθινά..
Προσπαθώ να βρω τρόπους να σε ανταμώσω
την θάλασσα να σκίσω και τα κύματα πίσω να τα αφήσω..
Ψάξε πιο βαθιά και θα δεις εμάς και μία
χρυσόσκονη θα σου ανοίξει τον δρόμο για να πας..
Να ανοίξω τα φτερά μου να πετάξω ψηλά
να σε βρω ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ γιατί μαζί σου έζησα πολλά..!!!!

Φευγαλέα Ελπίδα

Γεννήθηκα σε ένα κόσμο παλιό και καλό
εκεί που η μαγεία ήταν ψέμα αληθίνο..
Με μεγάλωσαν με αγάπη και φροντίδα
δεν είχα ποτέ την μοναξιά μου για ελπίδα..
Παθαίνω μαθαίνω ζω δυνατά
μες στη ζωή πολεμώ αυτόν τον ντουνιά..
Είπα δεν θα κλάψω δεν θα λυγίσω ούτε θα σκίψω
θα κοιτάζω μπροστά και στα παλιά δεν θα γυρίσω..
Μα κάτι με γυρνάει στο χθες
και στέκομαι εκεί χωρίς να το θες..
Δυνατή θα φανώ θα κρυφτώ να μην σε δω
να μην ξεχνάς πόσο Σ'ΑΓΑΠΩ..
Μία λέξη που δύσκολα τη νιώθεις
στην είπα με όλη την ψύχη μου κιας μην το βλέπεις..
Σε κοίταξα στα μάτια και χάθηκα στο πράσινο φως τους
και αντίκρησα τον εαυτό μου καρδιά μου γίνε οδηγός τους..
Να με κρατάς όταν πάω να πέσω
αγκάλιασέ με σφιχτά να ονειρευτούμε μαζί όπως παλιά..
Άνοιξε μια χαραμάδρα την πόρτα σου να βρω
να έρθω να ανταμώσω τον Θεό και να πω ευχαριστώ..Στην καρδιά μου έχω μία φευγαλέα ελπίδα
να ανοίξω τα βλέφαρά μου και να πω είσαι εδώ σε βρήκα..
Λέω να φύγω μακριά να χαθώ στα όνειρά μου
και τώρα η μόνη ανάγκη είναι η οικογένεια μου..!!!!